Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, σε πρόσφατη εμφάνισή του στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι», μίλησε για την προσωπική του ζωή, τονίζοντας ότι είναι ευτυχισμένος και ότι το θέμα αυτό δεν αφορά κανέναν άλλο. Παράλληλα, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά, κυρίως όσον αφορά τον βιοπορισμό και την ανάγκη για ευκαιρίες.
Εξέφρασε την επιθυμία του να συμβάλει σε θετικές αλλαγές στην κοινωνία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση και την αποφυγή του φόβου που επικρατεί γύρω μας. Τόνισε ότι η ουσία χάνεται μέσα σε αρνητικά σχόλια και ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από τον καθένα μας.
Διαβάστε παρακάτω
Στο πλατό της εκπομπής «Χαμογέλα και πάλι βρέθηκε σήμερα 31 Μαϊου ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στην προσωπική του ζωή, λέγοντας πως πρόκειται για ένα θέμα που δεν αφορά κανέναν. Ωστόσο, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης δε στάθηκε μόνο εκεί. Αναφέρθηκε και σε όσα δύσκολα τον απασχολούν στην καθημερινότητά του και σε εκείνα που θα ήθελε να αλλάξει.
Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός ανέφερε ότι: «Υπήρξαν στιγμές που ήταν δύσκολες με την έννοια του βιοπορισμού αλλά και ζητάς τη μαγική ευκαιρία να αποδείξεις ότι μπορείς να υπάρξεις. Όταν σου δίνεται και τα πράγματα λειτουργούν με ένα θετικό τρόπο, λες ότι τουλάχιστον ότι προσπαθώ. Θεωρώ το κομμάτι της ζωής μου λίγο πιο δικό μου. Το κομμάτι της ζωής μου δεν ξέρω ποιον αφορά. Είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή».
Επειδή ζούμε σε μια κοινωνία που πρεσβεύεται από ένα συναίσθημα που δεν με εκφράζει και είναι ο φόβος. Προσπαθώ να τον σβήσω με ένα ερωτηματικό. Με την εξέλιξη των πραγμάτων γίνεσαι και δέκτης σχολίων και καταστάσεων που μπορεί να μην είσαι δυνατός σαν άνθρωπος να διαχειριστείς. Αν έχεις γνώμη για όλα γίνεται μια Βαβυλώνα πραγμάτων που χάνεται η ουσία. Προσπαθούσα να δω ειδήσεις και αισθανόμουν να φοβάμαι τον διπλανό μου, τον απέναντί μου. Γιατί δεν υπάρχει κάτι θετικό; Η θετική εξέλιξή μας ξεκινάει από το σπίτι μας, από τον χώρο μας. Το να έχεις γνώμη είναι δεκτό, σεβαστό και δημοκρατικό αρκεί να μη γίνεται με επίκριση.
Βλέπεις όλη την ασυδοσία για τα Τέμπη και λες ότι θα μπορούσε να είμαι εγώ, ο αδελφός μου και βλέπεις ότι δεν αλλάζει. Γιατί πυρηνικά ούτε εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε δει αν το φανάρι λειτουργεί σωστά, αν τα ΑΜΕΑ μπορούν να περάσουν. Προσπαθώ αν μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε κάτι, ναι να πάμε πρακτικά να το αλλάξουμε. Δεν πρέπει να υπάρχει φόβος και ένα αφόρητο θυμικό που σε κάνει να διαχωρίζεις, να είσαι αρεστός μιλώντας για ένα θέμα, και υπάρχει κάτω ένα τεράστιο χάος που θα σχολιάσουν και δεν θα πράξουν κάτι».