Η Μαρία Φιλίππου παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, μοιραζόμενη τις μοναδικές εμπειρίες που βίωσε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς «Άγιος Παΐσιος». Σε μία ιδιαίτερα έντονη σκηνή, οι συνθήκες άλλαξαν δραματικά από καταιγίδα σε ηλιοφάνεια, γεγονός που η ηθοποιός ερμηνεύει ως θεϊκή παρέμβαση. Η ίδια αποκαλύπτει την πίστη της στη δύναμη του Αγίου Παϊσίου και την ηρεμία που επικράτησε στην ομάδα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Η Μαρία Φιλίππου παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου με αφορμή τη συμμετοχή στη σειρά για τη ζωή του Αγίου Παϊσίου στο MEGA.
Η γνωστή ηθοποιός, μέσα σε όλα, μίλησε για την πιο ξεχωριστή εμπειρία που βίωσε στα γυρίσματα.
Συνέβη κάτι που θυμάσαι έντονα και δείχνει τη θεϊκή ευλογία;
Πολλά. Να σου πω ένα από αυτά. Είχαμε ένα πολύ έντονο γύρισμα, όπου γινόταν ένα πανηγύρι στο προαύλιο της μονής στην Κόνιτσα και παρόλο που ήταν κατακαλόκαιρο άνοιξαν οι ουρανοί, έγινε κατακλυσμός. Ήμασταν πολλά άτομα για το γύρισμα και για να ανέβουμε εκεί από ένα χωματόδρομο μας πήγαιναν με αγροτικά. Δεν ήταν εύκολο με τι βροχή μέσα στις λάσπες, δίπλα στο ποτάμι που είχε φουσκώσει από το πολύ νερό και φοβούνταν για κατολισθήσεις. Δεν ήξεραν αν θα μπορέσει να γίνει το γύρισμα. Όμως, όταν είχαμε το γύρισμα, ο καιρός άλλαξε κι ο ουρανός ήταν καταγάλανος. Ούτε καν συννεφιά.
Ήσουν εκεί και είδες να ανοίγουν οι ουρανοί και να υπάρχει φόβος για κατολισθήσεις, όμως, όταν ήταν να γίνει το γύρισμα άλλαξε ο καιρός από τη μία στιγμή στην άλλη και ξαφνικά ήταν μια μέρα χαρά Θεού. Τι είπες τότε μέσα σου; Το συνέδεσες με τη δύναμη του θείου; Τη Χάρη του Αγίου Παϊσίου;
Επειδή πιστεύω στη δύναμη του Κυρίου και του Αγίου Παϊσίου, ήμουν σίγουρη ότι θα γίνει το γύρισμα. Και οι άνθρωποι που έλαβαν – αυτή είναι προσωπική μου γνώμη – με οποιονδήποτε τρόπο μέρος στη διαδικασία αυτής της δουλειάς είχαν ηρεμία. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία γιατί ήμασταν όλοι ήρεμοι και κυλούσε το γύρισμα χωρίς να το καταλάβουμε και δούλευαν τα πράγματα μαγικά. Γι’ αυτό λέω και το πιστεύω ότι υπήρχε το «θείο χέρι».