Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, με αφορμή τη συμμετοχή του στη σειρά «Ο Δικαστής», μίλησε για την προσωπική του ζωή και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε. Αναφέρθηκε στον 20χρονο γιο του, που σπουδάζει ιατρική στο Μιλάνο, εκφράζοντας την περηφάνια του ως πατέρας.
Επίσης, μοιράστηκε την εμπειρία του από τη μάχη με την κατάθλιψη, τονίζοντας τη σημασία της υποστήριξης από αγαπημένα πρόσωπα και την ανάγκη να απευθυνθεί κανείς σε ειδικούς. Περιέγραψε τη ζωή σαν αγώνα μποξ, όπου οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτες, αλλά με την κατάλληλη στήριξη μπορούμε να επανέλθουμε.
Διαβάστε παρακάτω
Με αφορμή τη σειρά του ΑΝΤ1+ «Ο Δικαστής», ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μίλησε στον Γιώργο Λιάγκα και στο «Πρωινό». Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στον γιο του και στη μάχη του με την κατάθλιψη, για την οποία είχε μιλήσει στο παρελθόν.
«Ο γιος μου είναι 20 χρονών. Σπουδάζει ιατρική στο Μιλάνο. Δεν ξέρω αν θα έφτανα μέχρι εκεί. Οι άνθρωποι είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να φροντίζουμε τα παιδιά μας μέχρι τέλους…» εξομολογήθηκε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, μιλώντας παράλληλα για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο.
Για τη μάχη του με την κατάθλιψη, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σημείωσε: «Είναι πολλά χρόνια πριν. Έχω την τύχη να έχω πολύ καλής ποιότητας δικούς μου ανθρώπους, τους οποίους χαίρομαι και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που τους έχω. Το έκανα με τον τρόπο που πρέπει κανείς να απευθύνεται στους δικούς του ανθρώπους. Ήμουν πιο κλειστός τότε… Είμαστε σαν μποξέρ και η ζωή έρχεται και σου δίνει γροθιές και γενικά μπορείς να σταθείς όρθιος. Σε όλους τους ανθρώπους δίδονται γροθιές στη μούρη.
Αν φας 5 κροσέ, το ένα μετά το άλλο, θα “λυγίσεις” και θα πέσεις. Αυτό επανέρχεται… Αν έχει δικούς σου ανθρώπους και έχεις την γνώση να απευθυνθείς σε ειδικούς, επανέρχεσαι».
Δες όλη τη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη παρακάτω:
Συνοπτικά
- Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης εξέφρασε την περηφάνια του για τον 20χρονο γιο του, που σπουδάζει ιατρική στο Μιλάνο.
- Μοιράστηκε την εμπειρία του από τη μάχη με την κατάθλιψη, τονίζοντας τη σημασία της υποστήριξης από αγαπημένα πρόσωπα.
- Περιέγραψε τη ζωή ως αγώνα μποξ, όπου οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτες αλλά αντιμετωπίσιμες με τη σωστή στήριξη.
- Επισήμανε τη σημασία της αναζήτησης βοήθειας από ειδικούς για την αντιμετώπιση ψυχολογικών προκλήσεων.