Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου μίλησε στην εκπομπή “Πρωινό” για τη σχέση του με τον 12χρονο γιο του, Αναστάση, τονίζοντας τη σημασία της εμπιστοσύνης και της επικοινωνίας μεταξύ τους.
Εξήγησε ότι προσπαθεί να μην τον περιορίζει, ενώ αναγνωρίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σήμερα.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην επιθυμία του να επιστρέψει στην πρωινή ζώνη της τηλεόρασης, επισημαίνοντας ότι η φιλοσοφία του για το πρωινό παραμένει ζωντανή, χωρίς να έχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την υλοποίησή της.
Διαβάστε παρακάτω
Για τον γιο του, Αναστάση και τη σχέση εμπιστοσύνης που επιδιώκει να έχει μαζί του μίλησε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου στην κάμερα του Πρωινού και στη δημοσιογράφο, Αναστασία Ζάρκα.
Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου μίλησε ακόμα και στο ενδεχόμενο να τον δούμε να επιστρέφει στην πρωινή ζώνη, μιας και πρόκειται για μια επιθυμία που και ο ίδιος έχει εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν.
«Θα ελέγξω που μπαίνει ο γιος μου στο ίντερνετ. Πιο πολύ όμως προσπαθώ να έχω την εμπιστοσύνη του ίδιου, για μένα το πιο σημαντικό είναι να του εξηγήσω τι συμβαίνει, και να έχει ο ίδιος τα αντανακλαστικά πολύ γρήγορα να καταλάβει κάτι. Προσπαθώ να μην τον ευνουχίζω σε κάποια πράγματα. Είναι έτσι κι αλλιώς μια εποχή τρέλας. Αν με ρωτήσεις αν θα ήθελα να ήμουν τώρα παιδί, δε θα ήθελα. Τα παιδιά αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολλές προκλήσεις» είπε αρχικά για τον γιο του ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.
Όσο για το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην πρωινή ζώνη, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου ξεκαθάρισε: «Το πρωινό το έχω πάντα στο μυαλό μου σαν μια λογική. Πρωινό κάνω. Δεν το άφησα ποτέ το πρωινό. Το ραδιοφωνικό πρωινό, σαν τηλεοπτικό το κάνουμε. Σαν φιλοσοφία και λογική δεν έχει σβήσει από το μυαλό μου, χωρίς να υπάρχει χρονική στιγμή για του χρόνου ή του παρά χρόνου. Κάθε φορά που το λέω έρχονται κάποιοι κακοπροαίρετοι και προσπαθούν να πουν ότι θα φύγει κάποιος και θα πάω εγώ στη θέση του.
Δεν υπάρχει καμία τέτοια διάθεση. Εγώ καταρχάς θέλω να το έχω σαν φιλοσοφία. Αν μπορώ να εμφανιστώ με αυτά που θέλω να κάνω, και αν μπορεί να γίνει ένα πρωινό όπως το θέλω. Σαν φιλοσοφία υπάρχει αλλά δε ξέρω πότε και αν θα γίνει ποτέ».