Η ηθοποιός Δήμητρα Παπαδήμα, σε συνέντευξή της, μίλησε για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τις βαθιές πληγές που της άφησε η σχέση με τους γονείς της, οι οποίοι της απαγόρευσαν να σπουδάσει.
Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να σπουδάσει κρυφά, διατηρώντας ζωντανή την ελπίδα, κάτι που, όπως παρατηρεί, λείπει από τη σημερινή νεολαία.
Μεγαλώνοντας σε μια φτωχή οικογένεια στην Αγία Παρασκευή, έζησε σε ένα περιβάλλον γεμάτο απλότητα και φυσική ομορφιά, που διαμόρφωσε την παιδική της φαντασία και την ώθησε να γράψει ένα μυθιστόρημα για εκείνη την εποχή.
Διαβάστε παρακάτω
Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά και τις «πληγές» που έχει από τη σχέση με τους γονείς της μίλησε η Δήμητρα Παπαδήμα.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου, η Δήμητρα Παπαδήμα αποκάλυψε πως σπούδαζε κρυφά από τους γονείς της, γιατί της το είχαν απαγορεύσει. Ωστόσο, η ηθοποιός τόνισε πως παρά τις δυσκολίες πάντα είχε μέσα της ζωντανή την ελπίδα, κάτι που βλέπει να λείπει από τα σημερινά παιδιά.
«Γεννήθηκα σε μια οικογένεια πολύ φτωχική, που έμενε σε μια αυλή στην Αγία Παρασκευή, όπως αυτές που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες. Μάλιστα, τώρα, έχω ξεκινήσει να γράφω ένα ανάλογο μυθιστόρημα. Έχω πληγωθεί πολύ από τους γονείς μου» αποκάλυψε η ηθοποιός ενώ σε άλλο σημείο πρόσθεσε,
«Μου απαγόρεψαν ακόμα και να σπουδάσω, αν και είχα περάσει στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, γιατί έπρεπε να δουλέψω για να φροντίσω τα μικρότερα δίδυμα αδέλφια μου. Κρυφά πήγαινα στη σχολή της Ραλλούς Μάνου, γιατί λάτρευα από παιδί τον χορό και αργότερα στη δραματική σχολή Βεάκη».
Τότε που μεγάλωνες, η Αγία Παρασκευή ήταν εντελώς διαφορετική. Χωματόδρμοι, εξοχή.
Μα γι’ αυτό έγραψα το «Παραμύθι του αιώνα». Η Αγία Παρασκευή που εγώ έζησα ήταν μέσα στις μαργαρίτες, στις παπαρούνες. Σε αυτές μίλαγα. Αυτές είχα για κούκλες. Δεν φτάνανε τα λεφτά για να μου πάρουν κούκλες. Έπαιζα με τα μυρμήγκια, με τις πεταλούδες, τις έβαζα σε ένα κουτί και μετά τις άφηνα να φύγουν γιατί πίστευα ότι θα ξανάρθουν σε μένα. Κάτι τέτοια ήταν τα παιχνίδια μου και ήταν και πάρα πολύ ωραία.
Λοιπόν, τότε πιστεύαμε και ελπίζαμε. Δεν ξέρω γιατί ελπίζαμε, αλλά ελπίζαμε. Τώρα, δεν ξέρω. Βλέπω και τα νέα παιδιά. Τώρα, δεν βλέπω να ελπίζουν τα νέα παιδιά. Δεν βλέπω ελπίδα. Κι αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι για μένα. Δηλαδή, «κόβομαι» που σ’ το λέω αυτή τη στιγμή. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Συνοπτικά
- Η Δήμητρα Παπαδήμα αποκάλυψε τις βαθιές πληγές από τη σχέση με τους γονείς της, που της απαγόρευσαν τις σπουδές.
- Παρά τις δυσκολίες, σπούδασε κρυφά, διατηρώντας την ελπίδα, κάτι που θεωρεί ότι λείπει από τη σημερινή νεολαία.
- Μεγάλωσε σε φτωχή οικογένεια στην Αγία Παρασκευή, όπου το φυσικό περιβάλλον διαμόρφωσε την παιδική της φαντασία.
- Η εμπειρία της αυτή την ώθησε να γράψει ένα μυθιστόρημα για εκείνη την εποχή, αναδεικνύοντας την απλότητα της ζωής της.