Το άρθρο εξετάζει την κυριαρχία της κουλτούρας του wellness στη μόδα και την αυτοβελτίωση, αναδεικνύοντας την αντίθεση με μια εποχή που η αυθεντικότητα και η ευαλωτότητα ήταν πιο αποδεκτές. Ο συγγραφέας, ως millennial, παρατηρεί την ανατροπή της αντίληψης γύρω από την ευεξία, με τη σημερινή κοινωνία να προτιμά τις “καθαρές” και “τέλειες” εικόνες, ενώ οι παλιές συνήθειες θεωρούνται πλέον τοξικές.
Ωστόσο, διαφαίνεται μια αλλαγή, με όλο και περισσότερους ανθρώπους να αναγνωρίζουν την ανάγκη για αυθεντικότητα και να αμφισβητούν τις επιταγές της wellness κουλτούρας. Η προοπτική του “anti-wellness” προτείνει μια νέα προσέγγιση που επιτρέπει την αποδοχή της ατέλειας και της ανθρώπινης εμπειρίας.
Διαβάστε παρακάτω
Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρώ κάτι εξαιρετικά παράδοξο. Όλα τα περιοδικά μόδας στα site τους έχουν κάνει μια μαεστρική στροφή προς το wellness. Η μόδα πια δεν αφορά και τόσο, το beauty είναι αναλώσιμο και φέρνει τα απαραίτητα κλικς κάθε μέρα, αλλά το wellness είναι αυτό που φέρνει συνεχώς αναγνώστες σε μια πηγή, σε ένα site, σε ένα blog, σε ένα online περιοδικό, σε ένα account. Τελεία.
Τι είναι αυτό που έχει κάνει την εμμονή μας με το wellness τόσο μεγάλη και αναγκαία;
Εγώ ως millennial μεγάλωσα σε μια εποχή που μεσουρανούσε η grunge αισθητική και όλα γυρίζανε γύρω από το Tumblr. Ένα social medium που εκείνη την εποχή για να μπορείς να μπεις μέσα έπρεπε τουλάχιστον να φοράς τουλάχιστον τρεις στρώσεις μαύρης μάσκαρα, να έχεις ένα smudged eyeliner στα μάτια σου, το είδωλό σου να είναι η Caroline de Maigret (δικό μου σίγουρα) ή κάποια άλλη μη καθώς πρέπει μούσα.
Δεν ακολουθούσαμε wellness routines, δεν κάναμε bullet journaling, δεν προσπαθούσαμε να γίνουμε οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας, δεν παίρναμε τις βιταμίνες μας και δεν φτιάχναμε μάτσα τσάγια και λάτε με διάφορα πρασινοειδή, healthy υπερτροφές και σκόνες που υπόσχονται ότι θα μας χαρίσουν μια καλή ζωή και θα μας δώσουν ενέργεια, θα αυξήσουν τις καύσεις του λίπους και θα μας κάνουμε πιο νέες, πιο δυνατές, πιο, πιο, πιο….
Η παγκόσμια αγορά wellness αποτιμήθηκε στα 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2022.
Και συνεχίζει να ανεβαίνει, με βασικούς τομείς όπως το mental wellness, τα self-care προϊόντα και το fitness tech. Αυτό σημαίνει πως η κουλτούρα του “βελτιώνω τον εαυτό μου” δεν είναι πια niche, αλλά το απόλυτο mainstream.
Ως μία millennial εγκλωβισμένη σε έναν κόσμο για την Gen Z και την αμέσως επόμενη γενιά, στέκομαι και παρατηρώ τα πράγματα να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου.
Θυμάμαι κάποτε που τα βιβλία «αυτοβελτίωσης» έβγαιναν σπάνια ή αν έβγαινε κάποιο γινόταν κατευθείαν θέμα συζήτησης. Τώρα πια κάθε εκδοτικός, μικρός ή μεγάλος, έχει μια ξεχωριστή τεράστια γκάμα βιβλίων, μια ξεχωριστή ενότητα από wellness βιβλία. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνει και ένα καινούριο και οριακά κάθε celebrity που τα έχει καταφέρει εκεί έξω και έχει παραμείνει νέα ή έχει παραμείνει εύρωστη, έχει γράψει ένα τέτοιο τουλάχιστον.
Θυμάμαι όταν έσκασε το “athleisure” στη μόδα (εκεί γύρω στο 2014-2015, που ξεκίνησε η άνοδος της βιομηχανίας της αυτοβελτίωσης), που για πρώτη φορά ένα υβριδικό μοντέλο ένδυσης που ένωνε το αθλητικό στιλ με το πιο επίσημο, το οποίο έκανε την εικόνα γυμναστηρίου casual. Δέκα χρόνια περίπου μετά, το hashtag #athleisure μετρά πάνω από 13 εκατομμύρια αναρτήσεις στο Instagram, ενώ brand όπως τα Lululemon και Alo Yoga έχουν αύξηση πωλήσεων πάνω από 35% μέσα σε μία τριετία. Το wellness έγινε αισθητική.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρξε μια εποχή που το να είσαι λίγο χάλια ήταν απολύτως αποδεκτό.
Που τα κορίτσια ήταν σέξι όταν κάπνιζαν, όχι όταν έκαναν oil pulling με activated charcoal στις 7 το πρωί. Που το να έχεις πιει ένα ποτηράκι κρασί παραπάνω, να έχεις κοκκινίσει, να έχεις γελάσει λίγο παραπάνω, ήταν απελευθερωτικό και όχι ντροπιαστικό. Σήμερα όλα αυτά θεωρούνται τοξικά και red flags. Το σεξι έχει γίνει απολύτως clean (και ντεκαυλέ, ας μου επιτραπεί). Στην εποχή των non-alcoholic mocktails, του sober curious movement και του #cleangirlaesthetic, το τσιγάρο δεν είναι μόνο βλαβερό, είναι κοινωνικά απαγορευμένο. Το ποτό δεν είναι ξέσπασμα ή απόλαυση, είναι αποτυχία αυτορρύθμισης. Το να είσαι λίγο ευάλωτος, να φαίνεται ότι δεν τα έχεις όλα λυμένα, να μην ποστάρεις με το σωστό φίλτρο, να μην έχεις σιδερωμένο λευκό σεντόνι, είναι σχεδόν ντροπή.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι πωλήσεις non-alcoholic ποτών στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 33% το 2023, ενώ οι αναζητήσεις για “mocktail recipes” αυξήθηκαν κατά 80% στο Google μέσα στο τελευταίο έτος.
Κι όμως, κάτι αρχίζει να αλλάζει.
Ο Paul Mescal αρνήθηκε να σταματήσει να καπνίζει στο «Gladiator 2» γιατί λέει, απλώς δεν θέλει. Η Gwyneth Paltrow, βασίλισσα του Goop και της clean living κουλτούρας, ανακοίνωσε πως… άρχισε να τρώει υδατάνθρακες ξανά. Όλα δείχνουν πως η εποχή του wellness, όπως την ξέραμε, αρχίζει να ραγίζει.
Σε πρόσφατο άρθρο του The Cut, διαβάζουμε πως «το νέο wellness είναι να παραδέχεσαι ότι δεν το έχεις και να μη σε νοιάζει καθόλου». Από το #goblinmode μέχρι την άνοδο του “lazy girl jobs” TikTok trend, η κουλτούρα αλλάζει.
Διαβάζουμε όλο και πιο συχνά για το τέλος της wellness era. Για την κούραση που έχει φέρει. Για τον υπερκορεσμό από ρουτίνες, ιεροτελεστίες και ολιστικές εμμονές. Αλλά όσο κι αν το θέλουμε, δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα.
Το wellness ίσως να τελειώνει όπως το ξέραμε, αλλά τη θέση του παίρνει κάτι εξίσου curated. Ίσως και πιο ύπουλο.
Αν θέλετε την γνώμη μου, δεν πιστεύω ότι επιστρέφουμε στο τότε. Πίσω στο όταν οι φωτογραφίες είχαν κόκο, όταν οι ζωές ήταν αληθινές και όχι τέλειες για το κλικ, όταν η ευαλωτότητα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας, όχι branding. Μάλλον επιστρέφουμε σε μια νέα version του wellness -πιο επιμελημένη, πιο καταναγκαστική, πιο πειθαρχημένη μέσα στη δήθεν απελευθέρωσή της.
Ίσως να έρχεται το anti-wellness. Όχι ως άρνηση της φροντίδας του εαυτού, αλλά ως αμφισβήτηση της τελειότητας. Ως μια επιστροφή στο αυθεντικό, το «εντάξει να μην είμαι εντάξει» -γιατί και η ζωή δεν είναι εντάξει. Ίσως -λέω ίσως- να είναι αυτή η μόνη πραγματική απελευθέρωση που μας απομένει.