Το άρθρο διερευνά τη μυστηριώδη και περίπλοκη υπόθεση του «Τέρατος της Φλωρεντίας», μιας σειράς ανεξιχνίαστων δολοφονιών που συγκλονίζουν την Ιταλία εδώ και δεκαετίες. Η υπόθεση περιλαμβάνει τη δολοφονία επτά ή οκτώ ζευγαριών, με κάποιες από τις δολοφονίες να σχετίζονται με σατανιστικές τελετές και μασωνικές στοές.
Η νέα σειρά του Netflix, «The Monster of Florence», αναμένεται να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον και τις θεωρίες γύρω από την υπόθεση, παρουσιάζοντας διαφορετικές οπτικές γωνίες των γεγονότων. Η υπόθεση περιπλέκεται από θεωρίες συνωμοσίας, αμφιλεγόμενες έρευνες και φαντασιώσεις, ενώ οι εμπλεκόμενοι -από δημόσιους κατήγορους έως δημοσιογράφους- συχνά εμφανίζονται εμμονικοί με την αποκάλυψη της αλήθειας, μετατρέποντας την ιστορία σε έναν σύγχρονο μύθο.
Διαβάστε παρακάτω
Υπάρχουν ποινικές υποθέσεις τόσο περίπλοκες και εκτεταμένες, που ακόμα και ο ακριβής αριθμός των θυμάτων παραμένει αβέβαιος. Στην υπόθεση των ανεξιχνίαστων εγκλημάτων του «Τέρατος της Φλωρεντίας», που συγκλονίζει την Ιταλία για μισό αιώνα, γνωρίζουμε ότι έχουν δολοφονηθεί επτά ζευγάρια, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα ζευγάρια ήταν οκτώ, ενώ τουλάχιστον άλλα 16 εγκλήματα συνδέονται με την υπόθεση. Ο αριθμός των υπόπτων σχεδόν αντιστοιχεί σε εκείνον των θυμάτων.
Η έρευνα ξεκίνησε με την pista sarda, τη σαρδινική γραμμή διερεύνησης, που αφορούσε τους αδελφούς Βίντσι, οι οποίοι πιθανότατα είχαν εμπλοκή στην «πρώτη» δολοφονία του 1968. Τη δεκαετία του 1990, ο βιαστής Πιέτρο Πατσιάνι καταδικάστηκε και αργότερα αθωώθηκε. Το 2000, οι συγκατηγορούμενοί του, Μάριο Βάνι και Τζιανκάρλο Λότι, καταδικάστηκαν σε ισόβια και 28 χρόνια αντίστοιχα για τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν μεταξύ 1981 και 1985.
Ο συγγραφέας Τζιανλούκα Μοναστρά, στο βιβλίο του Il Mostro di Firenze, περιγράφει την υπόθεση ως «ένα σαγηνευτικό και ολοένα πιο αφηρημένο μπαλέτο υποθέσεων… μια ιστορία όπου όλα μπορεί να φαίνονται αληθινά, όπως και το αντίθετο». Γεμάτη ίντριγκα και σεξουαλικότητα, καθώς τα περισσότερα θύματα ήταν νεαρά ζευγάρια που ερωτοτροπούσαν στην ύπαιθρο, η υπόθεση έχει δημιουργήσει τους λεγόμενους «τερατολόγους», ερευνητές που ασχολούνται εμμονικά με το μυστήριο. Η συχνότητα με την οποία τα στοιχεία εμφανίζονταν ή εξαφανίζονταν οδήγησε ορισμένους από αυτούς να υποψιαστούν εμπλοκή μελών των Αρχών.
Η συζήτηση για την ταυτότητα του τέρατος αναμένεται να αναζωπυρωθεί με την κυκλοφορία της νέας σειράς τεσσάρων επεισοδίων του Στέφανο Σολίμα, «The Monster of Florence», στο Netflix στις 22 Οκτωβρίου. Ο Σολίμα, γιος του σκηνοθέτη Σέρτζιο Σολίμα, επικεντρώνεται στην αρχή της ιστορίας, στην pista sarda, μια επιλογή που σημαίνει ότι η σειρά δεν προχωρά πέρα από το πρώτο μέρος της τραγωδίας και ότι μελλοντικά, πιθανότατα, θα ακολουθήσει σίκουελ.
Τα γεγονότα είναι σκοτεινά και ανατριχιαστικά. Το 1974, ένα ζευγάρι που φιλιόταν σε αυτοκίνητο στο Σαγινάλε, βορειοανατολικά της Φλωρεντίας, δολοφονήθηκε. Η γυναίκα μαχαιρώθηκε 97 φορές στο στήθος και την ηβική περιοχή. Τίποτα δεν συνέβη μέχρι τη δεκαετία του 1980, όταν το τέρας χτύπησε δύο φορές το 1981 και ξανά το 1982, 1983, 1984 και 1985. Στις δολοφονίες χρησιμοποιήθηκαν πάντα οι ίδιες σφαίρες, ενώ οι μαχαιριές και οι χειρουργικές τομές ακολουθούσαν μετά τους πυροβολισμούς.
Ανατριχιαστικό τελετουργικό
Υπήρχε ένα ανατριχιαστικό τελετουργικό στις δολοφονίες. Κάθε φορά τα θύματα ήταν σε κατάσταση ερωτικής διέγερσης μέσα σε αυτοκίνητο. Ο άνδρας σκοτωνόταν πρώτος, ενώ οι γυναίκες συνήθως είχαν υποστεί σεξουαλικό ακρωτηριασμό. Ένα μέρος του στήθους ενός θύματος εστάλη ταχυδρομικώς στη μοναδική γυναίκα στην ομάδα των ερευνών. Όλα τα εγκλήματα διαπράχθηκαν στην ύπαιθρο, βορειοανατολικά και νοτιοδυτικά της Φλωρεντίας, συχνά κοντά στην μικρή πόλη Σαν Κασιάνο.
Ωστόσο, το 1974 μπορεί να μην είναι η σωστή αρχή της ιστορίας. Το 1982, μια ανώνυμη πληροφορία οδήγησε τους ερευνητές να συνδέσουν το όπλο του τέρατος, μια Μπερέττα 22, με ένα παλαιότερο έγκλημα: το 1968, η Μπάρμπαρα Λότσι και ο εραστής της Αντόνιο Λο Μπιάγκο δολοφονήθηκαν στο αυτοκίνητο του Λο Μπιάγκο, ενώ το παιδί της Λότσι κοιμόταν στο πίσω κάθισμα. Ήταν το «πρώτο» ή «όγδοο» ζευγάρι.
Ο σύζυγος της Λότσι, Στέφανο Μέλε, φυλακίστηκε για τη δολοφονία του 1968 και αποκλείστηκε ως ύποπτος περί του «Τέρατος», αλλά θεωρήθηκε ότι είχε συνεργούς. Τρεις αδελφοί, οι Βίντσι, ήταν εραστές της Μπάρμπαρα Λότσι, ενώ ο ένας από αυτούς, ο Σαλβατόρε Βίντσι, είχε συχνά σχέσεις και με τον σύζυγο της Λότσι. Οι σχέσεις αυτές φαίνεται να ήταν κακοποιητικές, με τον Σαλβατόρε πιθανότατα να εκμεταλλευόταν σεξουαλικά τη Λότσι. Το 1985, μετά από δίκη για τη δολοφονία της πρώτης του συζύγου, Μπαρμπαρίνα, το 1960, ο Σαλβατόρε Βίντσι εξαφανίστηκε.
Ο Σολίμα είναι ακριβώς ο άνθρωπος που θα μπορούσε να διαχειριστεί την αρχή αυτής της περίπλοκης ιστορίας. Ο «ηγέτης» της ιταλικής αστυνομικής σειράς τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχει σκηνοθετήσει σειρές όπως Romanzo Criminale και Suburra, ενώ έχει εργαστεί και ως συμπαραγωγός σε διάσημες μεταφορές έργων του Ρομπέρτο Σαβιάνο, από το ZeroZeroZero μέχρι το Gomorrah.
Οι διαφορετικές εκδοχές της σειράς
Η νέα του σειρά αποτυπώνει τη σουρεαλιστική αίσθηση της υπόθεσης, καθώς καθένα από τα τέσσερα επεισόδια παρουσιάζεται από διαφορετική οπτική: των Μέλε και του αδελφού του Τζιοβάνι, που φυλακίστηκε για οκτώ μήνες αλλά αργότερα αθωώθηκε, και των δύο αδελφών Βίντσι. Οι ίδιες σκηνές εμφανίζονται σε επόμενα επεισόδια, αλλά τώρα ο θεατής τις βλέπει διαφορετικά, αμφισβητώντας την προηγούμενη εκδοχή τους.
Ωστόσο, μένοντας αποκλειστικά στην pista sarda, η σειρά φαίνεται και η ίδια κάπως αφελής. Η σαρδινική γραμμή έρευνας εγκαταλείφθηκε από τους ερευνητές το 1989. Ο Μικέλε Τζιουτάρι, επικεφαλής ερευνητής της υπόθεσης για σχεδόν επτά χρόνια, πιστεύει ότι ήταν σκόπιμη παραπλάνηση, ενώ οι βαλλιστικές συνδέσεις μεταξύ των δολοφονιών του 1968 και 1974 παραμένουν αδιάψευστες.
Στη δεκαετία του 2000, μετά τις καταδίκες των Μάριο Βάνι και Τζιανκάρλο Λότι, ο Μικέλε Τζιουτάρι, ο οποίος είχε γίνει επικεφαλής του Ερευνητικού Τμήματος για κατά συρροή εγκλήματα, επικεντρώθηκε στον εντολέα των δολοφονιών. «Υπήρχε ένα ανώτερο επίπεδο, δεν έχει νόημα να το αρνηθούμε», δήλωσε πρόσφατα ο Τζιουτάρι. Ο Πιέτρο Πατσιάνι ήταν μυστηριωδώς πλούσιος και ο Τζιουτάρι υπέθεσε ότι οι δολοφονίες είχαν ανατεθεί για να συλλέγονται μέρη του σώματος για σατανικές τελετές. Αποκάλυψε σχέσεις μεταξύ πορνείας και συμμετεχόντων σε πάρτι οργίων που οργάνωνε ένας Σικελός γκουρού, ο Σαλβατόρε Ιντοβίνο, στο Σαν Κασιάνο.
Ο Τζουλιάνο Μινίνι, δημόσιος κατήγορος στην Περουτζία, επίσης οδήγησε την υπόθεση σε νέες κατευθύνσεις. Πολλοί ύποπτοι μιλούσαν για τον ρόλο ενός γιατρού στις δολοφονίες, χωρίς να τον κατονομάζουν. Ο Μινίνι ερεύνησε τον ανεξήγητο θάνατο το 1985 του 35χρονου γυναικολόγου και μασώνου Φραντσέσκο Νάρντουτσι, ο οποίος ανασύρθηκε από τη λίμνη Τρασιμένο στην Ουμβρία, έναν μήνα μετά την τελευταία διπλή δολοφονία. Δεν διενεργήθηκε νεκροψία. Ο Μινίνι εκταφίασε τον Νάρντουτσι και υποστήριξε ότι είχε δολοφονηθεί.
Θεωρίες συνωμοσίας και συνδέσεις
Οι θεωρίες συνωμοσίας και οι παραπλήσιες δολοφονίες αυξήθηκαν. Το 1982, η Ελισαμπέτα Τσιάμπανι, φίλη μιας από τα θύματα του τέρατος το 1981, της Σουζάνα Κάμπι, βρέθηκε ακρωτηριασμένη στο δωμάτιό της στο Σίκλι της Σικελίας. Ο Φραντσέσκο Βίντσι δολοφονήθηκε το 1993, δεμένος και καμένος μέσα στο αυτοκίνητό του. Λίγες μέρες αργότερα, η Μίλβα Μαλατέστα, γυναίκα που είχε σχέση με τον Βίντσι, δολοφονήθηκε με τον ίδιο τρόπο μαζί με τον τρίχρονο γιο της.
Υπάρχουν πολλές συνδέσεις, αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς αν έχουν ουσιαστική σημασία. Μέλη της οικογένειας Μαλατέστα εργάζονταν σε εργοστάσιο της οικογένειας του γιατρού. Ο αδελφός της Μαλατέστα υποστηρίζει ότι ένας από τους πιο στενά εμπλεκόμενους στην επίσημη έρευνα είχε παρευρεθεί σε πάρτι όπου η αδελφή του αποτελούσε μέρος της σωματικής «προσφοράς».
Πλέον, είναι ευρέως αποδεκτό ότι η ετικέτα «Τέρας» καλύπτει μια πραγματική συνωμοσία, με την έννοια της «συνεργασίας για σχέδιο». Είναι σχεδόν αδύνατο να εξαχθεί το συμπέρασμα από τα στοιχεία ότι όλες οι δολοφονίες διαπράχθηκαν από έναν μόνο δράστη. Τα εγκλήματα φαίνεται να ήταν συλλογικά: οι δολοφονίες πιθανότατα παρακολουθούνταν και τα μέρη των σωμάτων μεταβιβάζονταν. Οι περισσότεροι σήμερα πιστεύουν ότι δεν υπήρχε ένα μόνο τέρας, αλλά πολλά. Το 2019, ο παραγωγός που εδρεύει στην Ιταλία, Πολ Ράσελ, τιτλοφόρησε το ντοκιμαντέρ του «Monsters of Florence». «Όλη η υπόθεση είναι πηγή φαντασιώσεων», είχε δηλώσει.
Μασωνικές στοές και σατανισμός
Σύμφωνα με τον Guardian, οι φαντασιώσεις δεν αφορούν μόνο το σεξ, αλλά και τις έρευνες. Οι δημόσιοι κατήγοροι έγιναν «τερατολόγοι», υποθέτοντας συμμετοχές σε μασονικές στοές και σατανισμό και εμφανιζόμενοι συχνά σχεδόν παρανοϊκοί οι ίδιοι. Ο Μινίνι υποστήριζε ότι αν το σώμα του Νάρντουτσι βρισκόταν στον πραγματικό του τάφο, τότε είχε πιθανότατα αντικατασταθεί δύο φορές. Ο Τζιουτάρι θεώρησε ότι μια πέτρινη στοίβα υποδήλωνε σατανισμό. Οι κατήγοροι της Περούτζια και της Φλωρεντίας ξεκίνησαν μια μάχη για το ποιος είχε την τελική ευθύνη για την υπόθεση: ο Μινίνι άνοιξε έρευνα κατά του επικεφαλής εισαγγελέα στη Φλωρεντία και συνέλαβε τον δημοσιογράφο Μάριο Σπέτσι με κατηγορίες, μεταξύ άλλων, συκοφαντίας, οι οποίες αργότερα αποσύρθηκαν. Ο Σπέτσι ήταν συν-συγγραφέας του βιβλίου του Ντάγκλας Πρέστον, «The Monster of Florence», που διατύπωνε υπαινικτικές κατηγορίες κατά του γιου ενός από τους αρχικούς Σαρδινικούς υπόπτους. Ο Μινίνι αργότερα κατηγορήθηκε, και αθωώθηκε, για κατάχρηση εξουσίας.
«Αυτό φανερώνει το πώς η ιστορία του τέρατος επηρεάζει τους ανθρώπους. Δημόσιοι κατήγοροι, δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες και απλοί παρατηρητές γίνονται εμμονικοί. Όσο περισσότερο συσσωρεύουμε ονόματα, γεγονότα και απομακρυσμένες συνδέσεις, η ιστορία απομακρύνεται από το είδος του εγκληματολογικού ρεπορτάζ και μετατρέπεται σε μύθο», αναφέρει ο Guardian.
Συνοπτικά
- Η υπόθεση του «Τέρατος της Φλωρεντίας» περιλαμβάνει ανεξιχνίαστες δολοφονίες με συνδέσεις σε σατανιστικές τελετές και μασωνικές στοές στην Ιταλία.
- Η νέα σειρά του Netflix «The Monster of Florence» αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον για την υπόθεση, παρουσιάζοντας διαφορετικές οπτικές γωνίες των γεγονότων.
- Οι θεωρίες γύρω από την υπόθεση περιλαμβάνουν συνωμοσίες, αμφιλεγόμενες έρευνες και μυστηριώδεις θανάτους που σχετίζονται με πορνεία και σατανικό τελετουργικό.
- Η ιστορία έχει εξελιχθεί σε έναν σύγχρονο μύθο, με δημόσιους κατήγορους, δημοσιογράφους και σκηνοθέτες να γίνονται εμμονικοί στην αναζήτηση της αλήθειας.