Στη συνέντευξή του στην εφημερίδα On Time, ο ηθοποιός Κώστας Φλωκατούλας εκφράζει την αγανάκτησή του για την παραποίηση γεγονότων από ορισμένους δημοσιογράφους, ειδικά σε σχέση με τις κακοποιήσεις που έχουν αναδειχθεί μέσω του κινήματος metoo στον θεατρικό χώρο.
Αναφέρεται στην αδυναμία των δικαστηρίων να αποδώσουν την πραγματική αλήθεια λόγω της διαστρέβλωσης που προκαλείται από τη δημοσιότητα και τη συμπεριφορά των μέσων ενημέρωσης.
Υπογραμμίζει τη δυσκολία στην κατηγοριοποίηση περιστατικών βίας και τονίζει πως η κοινωνία και η δικαιοσύνη δεν μπορούν να αξιολογήσουν σωστά τη σοβαρότητα αυτών των γεγονότων, οδηγώντας σε μια απομάκρυνση από την αλήθεια.
Διαβάστε παρακάτω
Ο Κώστας Φλωκατούλας παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου.
Ο ηθοποιός, μεταξύ άλλων, κλήθηκε να τοποθετηθεί για όσα έφερε στο φως το κίνημα metoo στον θεατρικό χώρο και για τους συναδέλφους του που πρωταγωνίστησαν αρνητικά σ’ αυτό.
Είστε πολλά χρόνια στο θέατρο. Είχατε υποψιαστεί ότι υπήρχε στο χώρο σας αυτό το «απόστημα» που έσπασε; Μιλάω για τις κακοποιήσεις που ήρθαν στην επιφάνεια με το metoο, όπου συνάδελφοι σας έχουν φτάσει στα δικαστήρια, τα οποία είναι σε εξέλιξη. Νιώθατε ότι υπήρχαν ένοχα, κρυφά μυστικά;
Στη ζωή, όπως και στο θέατρο, υπάρχουν όλα. Όπως και σε όλες τις δουλειές. Όμως, από έναν απλό τσακωμό μέχρι το βιασμό υπάρχει τεράστια απόσταση. Την απόσταση αυτή, λοιπόν, εμείς ως σύγχρονη κοινωνία την… πηγαίνουμε και την φέρνουμε. Δηλαδή, ένα απλό γεγονός μπορεί να το τεντώσουμε και να το κάνουμε, ας πούμε, βιασμό. Και έναν βιασμό να τον ξετεντώσουμε και να τον κάνουμε απλό τσακωμό. Σε όλα αυτά το δικαστήριο προσπαθεί να βρει μια αλήθεια, μια ισορροπία των πραγμάτων.
Κατά τη γνώμη μου, όμως, λόγω των δικηγόρων, δεν πρόκειται να βρεθεί η καθ’ αυτή αλήθεια. Δηλαδή, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, με τη δημοσιότητα, με αυτό το αίσχος κάποιων δημοσιογράφων που βγαίνουν και παραποιούν συνεχώς τα πράγματα – συγνώμη για την έκφραση αλλά έχω την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι, φυσικά όχι όλοι, παίρνουν τα πράγματα και συνειδητά τα διαστρεβλώνουν. Λοιπόν, όλη αυτή η φήμη, όλη αυτή η διαστρέβλωση των γεγονότων, στοδικαστήριο βαραίνει. Δηλαδή, είτε από μαρτυρίες είτε επειδή τα φουσκώνουν είτε επειδή τα κρύβουν. Υπάρχει εκεί ένας φαύλος κύκλος.
Νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι πλέον τόσο απλά ώστε να μπορέσει ένα δικαστήριο να αποφανθεί για το ποια είναι η αλήθεια. Και μάλιστα να τιμωρήσει ή να αθωώσει κάποιον. Ο νόμος γενικά αφήνει χιλιάδες «παραθυράκια» ώστε να μπορείς να στηριχτείς είτε για να αθωώσεις είτε για να ενοχοποιήσεις κάποιον. Και γι’ αυτό σας λέω, από έναν απλό τσακωμό μέχρι το βιασμό υπάρχει τεράστια απόσταση, όπου σαν κοινωνία και σαν δικαιοσύνη δεν μπορούμε να τη ζυγίσουμε και να τη φέρουμε στα ίσα μας. Έτσι είναι αυτή η χώρα. Και καθώς καταλαβαίνετε, έτσι απομακρυνόμαστε από την αλήθεια.