Μετά τις «17 Κλωστές» ο Σωτήρης Τσαφούλιας ετοιμάζεται να επιστρέψει με μια νέα σειρά, η οποία είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, και πιο συγκεκριμένα τη μεγαλύτερη ληστεία που έγινε ποτέ στην Ελλάδα και που μέχρι σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστη. Η πρεμιέρα του «ΡΙΦΙΦΙ» αναμένεται την επόμενη τηλεοπτική σεζόν αποκλειστικά από την Cosmote TV και θα αποτελείται από έξι επεισόδια, το σενάριο των οποίων συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης με τους Βασίλη Ρίσβα και Δήμητρα Σακαλή.
Το COUSCOUS βρέθηκε σε ένα από τα γυρίσματα της σειράς, και εκεί είχαμε τη δυνατότητα να δούμε τους χώρους όπου θα γυριστούν οι σκηνές με τις θυρίδες καθώς και ένα κομμάτι του τούνελ, ενώ συνομιλήσαμε και με τον Σωτήρη Τσαφούλια και τους πρωταγωνιστές της σειράς. Το κλίμα ανάμεσά τους ήταν κάτι παραπάνω από καλό αφού έδιναν όλοι την αίσθηση μιας παρέας που δουλεύει όμως σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι με απόλυτο επαγγελματισμό, μεράκι αλλά και μεγάλο ενθουσιασμό γι’ αυτή τη σειρά.
«Η σειρά είναι εμπνευσμένη – όχι βασισμένη – από δυο πραγματικές ιστορίες. Η μια είναι η περιβόητη ληστεία σε τράπεζα της Αθήνας το 1992, η άλλη είναι μια ιστορία που συνέβη αρκετά χρόνια μετά, αλλά δε μπορώ να κάνω spoiler. Αποφασίσαμε να συνδέσουμε με τη βοήθεια της μυθοπλασίας αυτές τις δυο ιστορίες με τη βοήθεια της μυθοπλασίας και να κάνουμε τη μια, κίνητρο της άλλης. Η σειρά είναι ανθρωποκεντρική, αυτά που δε ξέρουμε για την ιστορία είναι το “ποιοί”, το “γιατί” και το “πως”, σε αυτά τα τρία ερωτήματα δώσαμε βάση, σε αυτά μπήκε η μυθοπλασία. Δε θέλαμε να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ… Η δεύτερη ιστορία είναι επίσης υπαρκτή, αλλά δεν είναι ληστεία… Αυτό που με ιντρίγκαρε στο να πω ναι σε αυτή τη σειρά, είναι το γεγονός πως πρόκειται για μια αληθινή ανεξιχνίαστη ιστορία και ήθελα να δω πως θα την προσεγγίσουμε. Η δεύτερη ιστορία είναι μια ιστορία με την οποία είχα προσωπική εμπλοκή, είχα γνωρίσει τους ανθρώπους. Για να είμαι ειλικρινής, όταν εμφανίζεται ένα πρότζεκτ που μπορεί να με “καταστρέψει” θέλω να το κάνω» ανέφερε αρχικά στους δημοσιογράφους ο Σωτήρης Τσαφούλιας για το σενάριο του «Ριφιφί».
Σχετικά με τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει στην εκτέλεση των γυρισμάτων, ο Σωτήρης Τσαφούλιας αποκάλυψε: «Αυτό που ανακάλυψα μέσα από αυτή τη σειρά, είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να γυρίσεις κάτι για την Αθήνα του 1900 ή του 1800 παρά για την Αθήνα του 1992 στο 2025, οι δρόμοι, τα λεωφορεία δεν έχουν καμία σχέση στο πως ήταν 33 χρόνια πριν με το πως είναι σήμερα και οι περισσότεροι έχουν τη μνήμη… Ένα άλλο πολύ δύσκολο πράγμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το θέμα του τούνελ. Συνδέουμε τρεις χώρους που στη σειρά θα φανούν σαν ένας.
Θα γίνουν γυρίσματα και στον πραγματικό χώρο όπου μπήκαν, στον Ιλισό, η πρόοδος του τούνελ είναι σε ένα παλιό ορυχείο στο Κορωπί και το τρίτο μέρος του τούνελ το έχουμε δημιουργήσει εδώ. Η δυσκολία αυτού του πρότζεκτ είναι πολύ μεγάλη γιατί πρέπει να υπάρχει μεγάλη ακρίβεια στα πλάνα, τα ρακόρ. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις ρακόρ όταν μιλάς για λέρωμα… Νομίζαμε ότι ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι, αλλά η προετοιμασία μας στην πορεία αποδείχθηκε πολύ λίγη…Ο χρόνος που είχαμε για την προετοιμασία ήταν πολύ λίγος, χρειαζόταν τουλάχιστον ο τριπλάσιος…Σκεφτείτε ότι η τράπεζα ανάπτυξης με τα δυο ρεύματα της Καλλιρόης κατασκευάζετε αυτή τη στιγμή στη Νίκαια, μπαίνουν φανάρια, σκάβονται δρόμοι, χτίζονται κτήρια…Αν ήξερα ότι θα αντιμετωπίσω όλα αυτά, δε θα την έκανα τη σειρά (γέλια), είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει».
«Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης έχει κλειστοφοβία. Ευτυχώς βρήκαμε έναν χώρο στον Ιλισό που να μπορούν να κατέβουν οι άνθρωποι. Προσωπικά έχω πρόβλημα με τις κατσαρίδες, τόσες κατσαρίδες μαζεμένες δεν έχω ξαναδεί. Έχουμε προσπαθήσει να το κάνουμε λιγότερο κλειστοφοβικό, να το καθαρίσουμε όσο περισσότερο μπορούμε..» μας αποκάλυψε σε άλλο σημείο ο Σωτήρης Τσαφούλιας.
Ενώ για τους ήρωες της σειράς είπε, «Η Ευαγγελία Μουμούρη με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη είναι οι δυο που ξεκινάνε το σχέδια. Παρακολουθούν ανθρώπους που έχουν υποστεί μια συγκεκριμένη απώλεια από τράπεζες για να βάλουν στο σχέδιο, και τελικά κατασταλάζουν στον Πάνο Βλάχο, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, στον Δήμο Γιγαντάκη και τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο. Ακούς το κάστινγκ και νομίζεις ότι θα δεις κωμωδία. Έχει κωμικά στοιχεία αλλά έχει και στοιχεία πολύ βαριά συναισθηματικά. Για μένα, μια σειρά δεν έχει νόημα αν δεν έρθει να ακουμπήσει σε προσωπικά δειλήμματα του κάθε ανθρώπου…
Το “δώρο” για μένα είναι ότι ο Δήμος Γιγαντάκης, ο οποίος έχει νανισμό, και έφυγε από την Αμερική και ήρθε για να κάνουμε τη σειρά. Μάλιστα, το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ο Δήμος την περίοδο που έγινε το ριφιφί ήταν στην Αθήνα και τον είχαν προσαγάγει γιατί έλεγαν τότε ότι μόνο ένας άνθρωπος με νανισμό θα μπορούσε να περάσει από εκείνο το άνοιγμα. Είχα πει ότι αν δεχτεί ο Δήμος να έρθει να παίξει στη σειρά, θα άλλαζα το σενάριο. Για μένα ο άνθρωπος αυτός είναι ο ορισμός του μαχητή, ό,τι έχει καταφέρει το έχει κάνει μόνος του. Συναντούσε παντού κλειστές πόρτεςς και πάντα έβρισκε τον τρόπο να τις ανοίγει…»
Για τη συνεργασία του με τους σεναριογράφους της σειράς, ανέφερε: «Mε τους Βασίλης Ρίσβα και τη Δήμητρα Σακαλή είμαστε πολύ διαφορετικοί γιατί εκείνοι έχουν συνηθίσει στο ρυθμό της τηλεόρασης, που είναι πολύ διαφορετικός από τον ρυθμό του κινηματογράφου. Επομένως η φιλία που έχουμε μας βοήθησε στο να μιλάμε χωρίς φίλτρα και να καταλήξουμε στο τελικό σενάριο…»
«Προσωπικά, αυτό που θέλω είναι να καταπιάνομαι με ένα σκοτεινό θέμα αλλά μέσα σε αυτό να βρίσκω τις σχισμές φωτός που υπάρχουν… Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του σκοτάδια. Ο θεατής θα ταυτιστεί με το σκοτάδι της ιστορίας, όπου αυτό ακουμπάει τον καθένα, αλλά θα δει ότι υπάρχει και μια διέξοδος αν αλλάξει την οπτική απέναντι στα πράγματα» εξήγησε σε άλλο σημείο.
Στη σειρά, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης υποδύεται τον ιδιοκτήτη ενός γραφείου τελετών και ο Δήμος Γιγαντάκης τον κολλητό του φίλο, που δουλεύει σε ένα λούνα πάρκ αλλά το μεγάλο του χόμπι είναι να κλέβει αυτοκίνητα» κατέληξε ο σκηνοθέτης.
Από τη δική του πλευρά, ο Βλαδήμηρος Κυριακίδης αποκάλυψε: «Οι ήρωες της σειράς, δεν αποφασίζουν να κλέψουν την τράπεζα γιατί θέλουν τα χρήματα, αλλά γιατί ψάχνουν έναν τρόπο να πονέσουν τις τράπεζες, να χτυπήσουν το σύστημα. Αυτός είναι ο σκοπός τους, να πονέσουν τις τράπεζες, γιατί όλοι με κάποιο τρόπο έχουν πονέσει από αυτές… Το σημαντικό σε αυτή τη δουλειά είναι ο Σωτήρης, έχει το προσόν να δημιουργεί παρέες και ταυτόχρονα να είναι τόσο αποτελεσματικός στη δουλειά του, Αν δεν ήταν αποτελεσματικός, θα ήμασταν απλώς φίλοι, δε θα δουλεύαμε μαζί. Η σειρά θα αποτελείται από έξι επεισόδια. Όσο πρέπει δηλαδή».
Για τη σειρά και τον χαρακτήρα της σε αυτή μας μίλησε και η Ευαγγελία Μουμούρη αποκαλύπτοντας, «Εγώ είμαι ο εγκέφαλος αυτής της ιστορίας. Έχει προκύψει στη ζωή μου μια καταστροφή λόγω της τράπεζας και επί δέκα χρόνια ψάχνω να βρω τον τρόπο να πάρω εκδίκηση. Δέκα χρόνια, ψάχνω να βρω αντίστοιχες με τη δική μου ιστορίες, που να μπορώ να τους προσεγγίσω, και να κάνουμε όλο αυτό. Βρίσκω λοιπόν, τρεις ανθρώπους που ο καθένας έχει τη δική του προσωπική ιστορία. Συστήνομαι στον καθένα με διαφορετική ταυτότητα.
Γινόμαστε φίλοι, ερχόμαστε κοντά, και κάποια στιγμή δίνουμε ένα ραντεβού έξω από την τράπεζα όπου τους συστήνομαι με την πραγματική μου ταυτότητα πια, τους λέω την ιστορία μου, και τους είπα, “οι πέντε σας και εγώ, αν συμφωνείτε, ελάτε στη μάντρα, για να οργανώσουμε το σχέδιό μας”, μου επισήμαναν ότι είναι τρεις, και τους είπα να βρουν άλλους δυο. Σύμμαχός μου σε όλο αυτό είναι ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης που υποδύεται τον συνέταιρο του άντρα μου που έχει φύγει από τη ζωή. Η ιστορία μου είναι μια πραγματική ιστορία, που με συγκλόνισε όταν έμαθα όλες αυτές τις πληροφορίες. Μου έδωσε πολύ μεγάλη ώθηση για να ακολουθήσω τον ρόλο μου παικτικά. Στην πραγματικότητα δε χρειάστηκε να κάνω τίποτα παρά μόνο να δω ένα βίντεο».
«Ο λόγος που είπα ναι στη σειρά, ήταν αρχικά ο Σωτήρης Τσαφούλια. Δεν πίστευα στην αρχή ότι ήταν εκείνος, νόμιζα ότι είναι κάποιος φίλος μου που μου κάνει πλάκα. Όταν έμαθα ότι θα παίξω έναν αληθινό άνθρωπο, μια γυναίκα που έχει χάσει ανθρώπους, που τη βλέπω και ξέρω ποια είναι, ήταν ακόμη ένα ισχυρό κίνητρο…Το περιβάλλον σε αυτή τη παραγωγή είναι τόσο προστατευτικό…Αν κάτι με δυσκόλεψε είναι κάποιες στιγμές πολύ συγκινητικές που υπάρχουν στο σενάριο και έχουν να κάνουν με τις ιστορίες των ηρώων» είπε σε άλλο σημείο η ηθοποιός.
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μιλώντας για τη συνεργασία του με τον Σωτήρη Τσαφούλια αποκάλυψε τον λόγο που στην αρχή ήταν επιφυλακτικός στο να αποδεχτεί την πρόταση.
«Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι σε αυτή τη δουλειά. Από τη μια έχουμε ένα υπέροχο σενάριο, και από την άλλη είναι ο Σωτήρης που ξέρει ακριβώς τι θέλει και έχει έναν μαγικό τρόπο να το κερδίζει πάντα. Η συνθήκη είναι ιδανική, χωρίς φωνές, δεν υπάρχει τίποτα που να αποσπά την προσοχή μας από τη δουλειά. Τι άλλο να ζητήσει ένας ηθοποιός; Το καστ είναι όλο εξαιρετικό…
Όταν ο Σωτήρης με πήρε και μου πρότεινε να παίξω στη σειρά, δέχτηκα αμέσως. Στην πορεία άρχισα να έχω εφιάλτες. Έχω κλειστοφοβία και όταν τον ρώτησα που θα γίνουν οι σκηνές με τα τούνελ και μου είπε ότι θα γίνουν σε πραγματικά τούνελ, του είπα ότι μάλλον δε μπορώ να το κάνω. Τελικά με έπεισε, αλλά θα δούμε πως θα πάει αυτό…» είπε.
«Έχω πέσει σε μια παραδεισένια κατάσταση. Ένας βασικός λόγος που είπα ναι στη σειρά ήταν γιατί πρόκειται για μια δουλειά του Σωτήρη Τσαφούλια με τον οποίο πάντα λέγαμε ότι θα θέλαμε να συνεργαστούμε, ένας λόγος είναι ότι έχεις τη σιγουριά μιας παραγωγής όπως αυτή που ξέρεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι ποιοτικό, και εν συνεχεία το ότι συνεργάζομαι με υπέροχους ανθρώπους. Είμαστε όλοι μια πολύ ωραία, χαίρομαι πραγματικά που συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Νιώθω σαν να έχουμε ξαναδουλέψει όλοι μαζί σε άλλες δέκα ταινίες.
Εγώ υποδύομαι τον ρόλο του Νίκου, ενός γραφίστα που η ζωή τα έφερε έτσι που έχασε τη γυναίκα του. Μου αρέσει αυτή η σειρά γιατί είναι όλοι αντιήρωες και είναι όλο πολύ ελληνικό. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και πιστεύω ότι ο κόσμος θα χαρεί με αυτή τη συνθήκη…Το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα νομίζω έχει να κάνει με το ότι έχουμε να διαχειριστούμε τις απώλειες που έχουν βιώσει οι άνθρωποι αυτοί. Η απώλεια είναι κάτι υπαρκτό, και πονάει. Και όσο και να υποδύεσαι κάτι, πρέπει να ψάξεις βαθιά μέσα σου για να βρεις την αλήθεια, και αυτό το σκάψιμο πονάει» εξομολογήθηκε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
«Ασχολούμαστε πολύ με τις προσωπικές ιστορίες των χαρακτήρων, και τα σκοτάδια τους που τους έφεραν σε αυτή την ακραία κατάσταση… Είναι ευτύχημα όταν έχεις σκηνές που μπορείς να ακουμπήσεις με έναν άλλο ηθοποιό, να ακουμπήσεις κάτι από τις προσωπικές σου εμπειρίες, γιατί καταφέρνεις να συνδεθείς με τον άλλον, και να διαποτίσεις ολόκληρη την ιστορία με κάτι ανθρώπινο, και είναι ακόμη πιο ωραίο όταν αυτό συμβαίνει σε μια ιστορία που έχει δράση, όπως εδώ» είπε τέλος ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος.